Niwa jest u nas,
po rozmowie z właścicielem suki postanowiliśmy szybko działać i ją zabrać.
Sunia jest wylękniona, ale pomału przyzwyczaja się. Jak po nią przyjechaliśmy ludzie nie mogli jej nawet złapać, nie reagowała na ich polecenia, właściwie nic nie umie. Jest bardzo zdziwiona kiedy ją głaszczemy i zaczęła już się do nas cieszyć i merdać ogonem. Lubi biegać, ale na razie na otoku, boimy się jej puścić, bo podobno uciekała, chcemy ją przekonać do siebie.
Każde spotkanie z nieznaną istotą, nowa osoba, koń czy koza to ogon pod siebie, ale pomału uczy się. dzisiaj miała pierwsze spotkanie z dziećmi i bardzo się cieszymy, bo okazało się, że bardzo przypadłą jej do gustu nasza siostrzenica.
Niwa prawdopodobnie dużo już przeżyła i zostanie do końca życia w naszej rodzinie.
Mam nadzieję, że kiedyś zaufa człowiekowi i będzie szczęśliwie biegać po naszych polach i lasach z naszą sforą.
pozdrawiam
Anna Cysewska
