Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Rożek i jego pańciostwo to dla nas pierwsza ogarzo/ludzka przyjaźń. Wspólnie przeżywaliśmy jak nam psy dorastały, dojrzewały, starzały się. Bratku żyłeś najdłużej z całego rodzeństwa R - byłeś silny i dzielny!!! Strasznie nam smutno i źle.

Bardzo, bardzo Wam wszystkim dziękuję za słowa wsparcia. Kasiu dziękuję za zdjęcie Pasi I Rożka. Zostały piękne wspomnienia, ale na razie jest wielki smutek i tęsknota.

Teraz wspomnieniami należy żyć .

Pamiętam jak byliśmy nad Bugiem na spacerze - chyba 2008 w Nadbużańskim Graniu wtedy był miot Radioli .
Psy biegały po zielonej majowej łące i było takie starorzecze Bugu, zarośnięte zieloną roślinnością jak łąka i Rożek wbiegł z ogromnym impetem w tą wodę. Tafla wody się nad nim zamknęła, Rożek jak się wyłonił to już był odwrócony głową w kierunku brzegu. To jest ta jedna z kilku opowieści, które się przetaczają przy wieczornych rozmowach o ogarach .

Współczuję...
Żegnaj dostojny, piękny ogarze.

Rożku, zauroczyłeś spojrzeniem, i taki już ze mną zostaniesz.

Oj Najszczersze kondolencje

Bardzo nam przykro Paulino
Poniższe powstało prawie 10 lat temu...

To są trudne chwile, trzymajcie się, zostaną wspomnienia i zdjęcia.

Współczuję

Bardzo mi przykro...